Eetstoornissen

Voedings- en eetstoornissen zijn een aanhoudende stoornis in het eetgedrag die ervoor zorgt het lichaam schadelijke gevolgen ondervindt.

Volgens de DSM-classificatie erkennen we volgende eetstoornissen:

• Anorexia nervosa

• Boulimia nervosa

• Eetbuistoornis (binge eating disorder)

• Vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis

• Pica

• Ruminatiestoornis

​

De criteria voor elk van de eetstoornissen is zodanig opgesteld dat de stoornissen niet samen kunnen voorkomen. Dat komt omdat ze allemaal een afzonderlijk klinisch beeld hebben en een andere behandelbehoefte hebben.

​

Bij anorexia nervosa wordt de energie-inname zo beperkt (in relatie tot de energiebehoefte), zodat het lichaam een te laag gewicht heeft. De patiënt heeft een verstoord beeld over zijn lichaam en er is een vrees om gewicht bij te komen.

​

De vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis lijkt in op anorexia nervosa, met dat verschil dat de vrees om bij te komen niet aanwezig is.

​

Boulimia nervosa is een eetstoornis waarbij men, volgend op eetbuien, tracht te compenseren (laxeermiddelen, overgeven...).

​

De eetbuistoornis of binge-eating disorder wordt gekenmerkt door steeds terugkerende eetbuien. Bovendien moeten de eetbuien een lijdensdruk veroorzaken om te voldoen aan de criteria van een eetbuistoornis.

​

Pica is een eetstoornis waarbij de patiënt voortdurend (meestal dezelfde) stoffen eet die eigenlijk niet voor consumptie bestemd zijn (vb. krijt).

​

Een ruminatiestoornis is een stoornis waarbij de patiënt voedsel uit de maag opbrengt (zonder misselijkheid) om dan te herkauwen. Deze stoornis doet zich meestal voor bij jonge kinderen.